Τελικά βρέθηκε η Ελλάδα με το ένα πόδι στο κενό; Ήταν δικαιολογημένη όλη αυτή η συζήτηση που έγινε, κυρίως στο εξωτερικό, με τη συμβολή βεβαίως και κάποιων ανεύθυνων δηλώσεων Ελλήνων πολιτικών; 

 Ότι πρόκειται για πολιτικά παιχνίδια με σκοπό να επηρεάσουν το ελληνικό εκλογικό σώμα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Άλλωστε με πολιτικούς όρους μπήκε το θέμα στο παιχνίδι, με πολιτικούς βγήκε (;). Μετά από τις δηλώσεις της εκπροσώπου της  Επιτροπής  κ.  Μπράιντχαρντ, ότι «η συμμετοχή στην Ευρωζώνη  είναι αμετάκλητη» και ότι «η Ελλάδα είναι και παραμένει μέλος της», τις δηλώσεις του Αντιπροέδρου κ. Κατάινεν, ότι «η συμμετοχή στο Ευρώ είναι αμετάκλητη, δεσμευόμαστε δε για την ακεραιότητα της Ευρωζώνης», αλλά και άλλων σημαντικών αξιωματούχων, το θέμα τουλάχιστον επίσημα έκλεισε.

Το ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα με το χρέος δε σημαίνει αυτόματα, ότι είναι υποψήφια και για έξοδο από το Ευρώ. Οι δανειστές μας θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τρία πράγματα:


Πρώτον, εάν θεωρούν ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο, τότε θα πρέπει να τελειώνουν με τα μνημόνια αλλά και να πείσουν τις αγορές, ότι με τα σημερινά δεδομένα μπορούν να αναχρηματοδοτούν το χρέος μας άφοβα ή να φροντίσουν να μας απαλλάξουν από ένα μέρος του ετήσιου βάρους για την εξυπηρέτησή του, που αποτελεί εμπόδιο τόσο για την έξοδο στις αγορές, όσο και για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.


Δεύτερον, η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ είναι απλά μια λογιστική υπόθεση που θα κοστίσει 80 δις στη Γερμανία, 66 στη Γαλλία, 44 στην Ιταλία κλπ. ή σημαίνει και κάτι παραπάνω για τη συνοχή και για το μέλλον της Ευρώπης που είναι πολύ σημαντικότερα;

 Τρίτον, αφού έχει οχυρωθεί πλέον η Ευρώπη όπως λέγεται, μέσω της Τραπεζικής Ένωσης, οι δυνατότητες της οποίας αμφισβητούνται ούτως ή άλλως, τότε προς τι οι δηλώσεις, ότι για την πτώση της τιμής του Ευρώ έναντι του Δολαρίου ευθύνεται η Ελλάδα; Αφού είναι ασήμαντη, δεν θα έπρεπε να είναι σε θέση να δημιουργήσει μια τέτοια παγκόσμια αναταραχή! Ή συμβαίνει κάτι άλλο;

 Ας σοβαρευτούμε! Η λύση για όλα αυτά είναι μία. Να φροντίσουν οι δανειστές μας, που έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι, να ελαφρύνουν το ελληνικό χρέος, ώστε να καταστεί η Ελλάδα μια κανονική χώρα και να κάνει μια καινούρια αρχή. Προς αυτή την κατεύθυνση, έχω την εντύπωση ότι βοηθούν, μετά και τις δηλώσεις του Ολι Ρεν και του Μανφρεντ Σιν, και οι σκόπιμες(;) ασάφειες των ενεργειών μιας πιθανής κυβέρνησης από το κόμμα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης.