Καθ. Χαράλαμπος Γκότσης
  • Αρχικη
  • Βιογραφικο
  • Αρθρογραφια
  • Συνεντευξεις
    • Τηλεοπτικές
    • Ραδιοφωνικές
    • Ιντερνετικές
    • Εφημερίδες | Περιοδικά
  • Ομιλιες
  • Blog
  • Βιβλια
  • Επικοινωνια

Τέλος στη λιτότητα | Αγορά 

1/31/2015

0 Comments

 
Picture
Τελικά ο λαός μας αντιλαμβανόμενος το αυτονόητο, ότι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής οδηγεί σε αδιέξοδο, έδωσε την ευκαιρία σε μια άλλη επιλογή, που στοχεύει στην αλλαγή κατεύθυνσης της οικονομικής πολιτικής, από εκείνη της εσωτερικής υποτίμησης στην πολιτική ενίσχυσης της ζήτησης.

Τα περιθώρια βέβαια άσκησης αυτόνομης επεκτατικής οικονομικής πολιτικής στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας, είναι περιορισμένα, αφού η χώρα δεσμεύεται να μη δημιουργήσει νέα ελλείμματα. Έχει όμως τη δυνατότητα να σταματήσει την περιοριστική πολιτική αναμορφώνοντας τον προϋπολογισμό, να ενισχύσει τη ζήτηση εγχώριων προϊόντων μέσω του προγράμματος ανθρωπιστικής βοήθειας και να διευρύνει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αντικατάσταση του μνημονιακού προγράμματος με ένα εθνικό πρόγραμμα ανάταξης και ανασυγκρότησης της οικονομίας. Είναι ανάγκη να μειωθούν δραστικά, στο πλαίσιο μιας έστω ήπιας αναδιάρθρωσης, τα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα της τάξεως των 6,5 - 7 δις για τα επόμενα 7 χρόνια, που προορίζονται για την πληρωμή τόκων, ώστε να παραμείνουν ελεύθεροι πόροι για την χρηματοδότηση της επανεκκίνησης της οικονομίας. Αν μάλιστα και αυτές οι πληρωμές συνδεθούν με ρήτρα ανάπτυξης θα ήταν για μερικά χρόνια μια καλή εξέλιξη.

Ταυτόχρονα η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να παρουσιάσει και να αρχίσει άμεσα να υλοποιεί ένα φιλόδοξο, ρεαλιστικό πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών για την εξασφάλιση βιώσιμης ανάπτυξης σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον. Η αρχή πρέπει να γίνει με την εγκαθίδρυση ενός σύγχρονου κράτους, που αποτελεί ταυτόχρονα εργαλείο για τις μεταρρυθμίσεις στους άλλους τομείς. Οι τρεις μεγάλες ασθένειες του κράτους μας, η γραφειοκρατία, η πολυνομία και η διαφθορά είναι ανάγκη να περιοριστούν δραστικά. Ακολουθούν η αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος καθώς και η επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης.

Το πρόγραμμα αυτό θα αποτελέσει και το καλύτερο διαπραγματευτικό χαρτί για να πείσουμε τους δανειστές μας, ότι η χώρα μετά από τόσες θυσίες, έχει δικαίωμα να ζητάει μια ευκαιρία για να κάνει μια καινούργια αρχή.

Οι δηλώσεις ξένων παραγόντων, ότι κάναμε πολλά και ότι τα επιτόκια είναι ήδη πολύ χαμηλά, ανταποκρίνονται μερικώς στην αλήθεια, αφού η γενική κατάσταση  του χρέους συνεχίζει να παραμένει προβληματική και να αποκλείει κάθε προοπτική για ανάπτυξη.


0 Comments

Το δίλημμα των εκλογών

1/17/2015

0 Comments

 
Picture
Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, όπου τα σημαντικότερα θέματα που απασχολούν τη χώρα  τα τελευταία 6 χρόνια είναι ανοικτά. Τι θα γίνει με το υπέρογκο δημόσιο χρέος; Πως θα μπορέσουμε να ανατάξουμε την οικονομία μας;  Έχει η Ελλάδα ελπίδα να γίνει μια κανονική χώρα;
Η εφαρμοσμένη οικονομική πολιτική δίνει απαντήσεις σ’αυτά τα ερωτήματα, πάντα όμως με την επιφύλαξη της αβεβαιότητας. Στο πλαίσιο λειτουργίας της οικονομίας της αγοράς, οι πολιτικές που μπορούν να εφαρμοσθούν κινούνται σε δύο κατευθύνσεις.

Η πρώτη επιλογή είναι εκείνη που δοκιμάσαμε τα τελευταία πέντε χρόνια. Πρόκειται για τις πολιτικές της εσωτερικής υποτίμησης, της μείωσης δηλαδή του κόστους παραγωγής των προϊόντων, μέσω μείωσης μισθών και κοινωνικών παροχών κυρίως, την πολιτική λιτότητας ή τα οικονομικά της προσφοράς στη γλώσσα των οικονομολόγων.
Στόχος είναι η αύξηση των πωλήσεων με τη μείωση των τιμών, η αύξηση της παραγωγής, η αύξηση της απασχόλησης και τελικά η αύξηση των εξαγωγών.
Τι πετύχαμε από όλα αυτά; Απλά τίποτα. Η βιομηχανική παραγωγή μειώνεται συνεχώς, επιχειρήσεις διακόπτουν τη λειτουργία τους, η ανεργία έφτασε  το 27%, οι εξαγωγές πέφτουν.

Συνεπώς η πολιτική αυτή είναι αδιέξοδη, προκαλεί ζημιά στην οικονομία και κοινωνία, δεν προσφέρει καμία προοπτική εξόδου ούτε από την κρίση, αλλά ούτε και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. 

Η δεύτερη επιλογή είναι εκείνη που στηρίζεται στην ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων και στην τόνωση της κατανάλωσης, τα οικονομικά δηλαδή της ζήτησης.
Όταν μια οικονομία βρίσκεται σε ύφεση ή στασιμότητα, όπου το παραγωγικό δυναμικό της χώρας παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανενεργό, δεν αρκεί μόνο να παράγεις φθηνά προϊόντα, θα πρέπει να υπάρξει και ζήτηση στην αγορά για να διατεθούν. Σε τέτοιες περιπτώσεις όμως η ψυχολογία και των καταναλωτών, που ούτως ή άλλως έχουν μειωμένα εισοδήματα, αλλά και των επιχειρηματιών είναι αρνητική.
Εδώ παρεμβαίνει το κράτος με την ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, βελτιώνει τις υποδομές του, δημιουργεί απασχόληση και εισοδήματα και στη συνέχεια ακολουθούν και οι επιχειρήσεις με τις δικές τους επενδύσεις, επειδή άλλαξαν οι προσδοκίες τους και από αρνητικές έγιναν θετικές. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν οι πολλαπλασιαστές που φροντίζουν για τη συνέχιση και επιτάχυνση της ανοδικής πορείας.
Μια τέτοια πολιτική έχει ανάγκη και η Ευρώπη αλλά πιο πολύ η Ελλάδα. Απαραίτητες προϋποθέσεις όμως είναι, η ρύθμιση του χρέους, η κατάθεση ενός μεσοπρόθεσμου εθνικού σχεδίου αναθέρμανσης της οικονομίας καθώς και η επεξεργασία ενός πακέτου μεταρρυθμίσεων για την ανασυγκρότηση της χώρας.


0 Comments

Πολιτικά παιχνίδια

1/11/2015

0 Comments

 
Picture

Τελικά βρέθηκε η Ελλάδα με το ένα πόδι στο κενό; Ήταν δικαιολογημένη όλη αυτή η συζήτηση που έγινε, κυρίως στο εξωτερικό, με τη συμβολή βεβαίως και κάποιων ανεύθυνων δηλώσεων Ελλήνων πολιτικών; 

 Ότι πρόκειται για πολιτικά παιχνίδια με σκοπό να επηρεάσουν το ελληνικό εκλογικό σώμα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Άλλωστε με πολιτικούς όρους μπήκε το θέμα στο παιχνίδι, με πολιτικούς βγήκε (;). Μετά από τις δηλώσεις της εκπροσώπου της  Επιτροπής  κ.  Μπράιντχαρντ, ότι «η συμμετοχή στην Ευρωζώνη  είναι αμετάκλητη» και ότι «η Ελλάδα είναι και παραμένει μέλος της», τις δηλώσεις του Αντιπροέδρου κ. Κατάινεν, ότι «η συμμετοχή στο Ευρώ είναι αμετάκλητη, δεσμευόμαστε δε για την ακεραιότητα της Ευρωζώνης», αλλά και άλλων σημαντικών αξιωματούχων, το θέμα τουλάχιστον επίσημα έκλεισε.

Το ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα με το χρέος δε σημαίνει αυτόματα, ότι είναι υποψήφια και για έξοδο από το Ευρώ. Οι δανειστές μας θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τρία πράγματα:


Πρώτον, εάν θεωρούν ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο, τότε θα πρέπει να τελειώνουν με τα μνημόνια αλλά και να πείσουν τις αγορές, ότι με τα σημερινά δεδομένα μπορούν να αναχρηματοδοτούν το χρέος μας άφοβα ή να φροντίσουν να μας απαλλάξουν από ένα μέρος του ετήσιου βάρους για την εξυπηρέτησή του, που αποτελεί εμπόδιο τόσο για την έξοδο στις αγορές, όσο και για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.


Δεύτερον, η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ είναι απλά μια λογιστική υπόθεση που θα κοστίσει 80 δις στη Γερμανία, 66 στη Γαλλία, 44 στην Ιταλία κλπ. ή σημαίνει και κάτι παραπάνω για τη συνοχή και για το μέλλον της Ευρώπης που είναι πολύ σημαντικότερα;

 Τρίτον, αφού έχει οχυρωθεί πλέον η Ευρώπη όπως λέγεται, μέσω της Τραπεζικής Ένωσης, οι δυνατότητες της οποίας αμφισβητούνται ούτως ή άλλως, τότε προς τι οι δηλώσεις, ότι για την πτώση της τιμής του Ευρώ έναντι του Δολαρίου ευθύνεται η Ελλάδα; Αφού είναι ασήμαντη, δεν θα έπρεπε να είναι σε θέση να δημιουργήσει μια τέτοια παγκόσμια αναταραχή! Ή συμβαίνει κάτι άλλο;

 Ας σοβαρευτούμε! Η λύση για όλα αυτά είναι μία. Να φροντίσουν οι δανειστές μας, που έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι, να ελαφρύνουν το ελληνικό χρέος, ώστε να καταστεί η Ελλάδα μια κανονική χώρα και να κάνει μια καινούρια αρχή. Προς αυτή την κατεύθυνση, έχω την εντύπωση ότι βοηθούν, μετά και τις δηλώσεις του Ολι Ρεν και του Μανφρεντ Σιν, και οι σκόπιμες(;) ασάφειες των ενεργειών μιας πιθανής κυβέρνησης από το κόμμα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης.


0 Comments

    Καθ. Χ. Γκότσης

    Άρθρα & Προβληματισμοί 

    Αρχείο

    September 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    January 2014

    Categories

    All

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.